Poeliers verkochten vroeger eieren, schapenvlees en rundvlees op de markt voordat de koeling algemeen werd. Dit kwam doordat de koeling nog niet was uitgevonden. Ze hielpen ook vlees langer te bewaren door het eerst te laten drogen. Daarom vinden we vandaag nog steeds rosbief en schapenvlees in de supermarkt.
De voorraadkamer of eetzaal was vroeger de plaats waar alle gekookte levensmiddelen werden bewaard alvorens te worden opgegeten. Nu vindt men deze ruimte meestal in een modern foodcourt waar het voedsel één voor één wordt aangeboden.
Vroeger aten de mensen wat ze hadden gedood om het te bereiden. Vandaag de dag hebben we een lange weg afgelegd wat de technologie betreft. We willen niet alleen voedsel eten dat we op natuurlijke wijze hebben gedood, alleen omdat het in de handel verkrijgbaar is. Soms is het nodig om het leven van een dier te nemen om wat eiwitten in ons dieet te krijgen. Daarom is er zo’n vraag naar vlees.
Bijna alle voedingsmiddelen zijn tot op zekere hoogte geconserveerd. Of het nu gaat om eenden, varkens, kippen of runderen, de moderne westerse eetcultuur heeft de verpakte levensmiddelen opgezocht als een gemakkelijke manier van leven. We willen niet alleen natuurlijk voedsel eten, maar er ook vitaminen en mineralen uit halen om onze gezondheid te verbeteren. Dit is de reden waarom veel van de westerse voedingscultuur nu zoveel medicijnen en gezondheidsproducten heeft met behulp van Goji, acai en maqui. Deze voedingsmiddelen worden nu in elk land verbouwd en geproduceerd.
Voedsel van de Goden
Het hele idee van voedsel uit een niet westers land wordt vaak met afkeer of nieuwsgierigheid bekeken. Maar eigenlijk, zonder de hulp van de vele kruiden en specerijen die in het westen gebruikelijk zijn, zou de moderne westerse eetcultuur niet zijn wat zij vandaag is. Het zou niet als een geheel nieuwe cultuur kunnen worden gezien. Maar wat interessant is om op te merken is dat zelfs het voedsel dat vreemd en vreemd voor ons is, eigenlijk al in de oudheid werd gevonden. Herinner je je het goudspoor van de Inca’s?
En niemand zou er vandaag van geweten hebben. Als u ooit een natuurvoedingswinkel binnenloopt of een krant of internetartikel leest, zult u dit graag gedrukt zien. Ja, de natuurvoedingswinkel of de krant zal waarschijnlijk advertenties hebben van zo ver terug als de jaren 1800 voor appeltaarten en andere dergelijke artikelen.
Reeds in de jaren 1500 werd varkensvlees door de Spanjaarden in Zuid-Amerika gegeten. Later trokken de Spaanse conquistadores door naar Californië en andere staten. Maar ze werden geen deel van de lokale cultuur. En uiteindelijk verspreidde het idee om een varkensbotje te eten zich over de hele regio.
Van de ene stam tot de andere zijn varkensribbetjes een delicatesse. Soms worden ze behandeld met limoensap, zout en knoflook. En traditioneel worden ze gemaakt door het vlees te pekelen.
Verschillende stukken varkensvlees worden in verschillende patronen gesneden. En afhankelijk van de soort jamón, is de laatste stap ook een beetje anders.
Het meest bekende is het CharForepo recept. En het patroon is betrekkelijk nieuw. Het komt voort uit de traditionele Europese methode om een varken in tweeën te snijden. De voor- en achterkwartieren worden bereid, evenals de varkensschouder en het scheenbeen. De varkensschouder en het scheenbeen worden gekruid met zout, peper en knoflook.
Het vlees wordt in platte stukken gesneden en in een pan gedaan en gekookt en gerookt. Het vlees wordt effectief gerookt. Dit vlees staat bekend om zijn zoete smaak.
De tweede vorm van gepekeld vlees zijn de carnitas uit Mexico. Zoals eerder gezegd zijn ze in elke staat te vinden. Maar dit soort vlees wordt traditioneel gekookt en is te vinden in de noordelijke staten.
De derde vorm van gepekeld vlees is de palenque. Dit is een traditioneel Amerikaans gerecht dat bestaat uit koteletten gevuld met rijst, bonen, vlees en groenten. Het vlees en de groenten worden meestal gekookt en dan in varkensdarmen gewikkeld. Het “rundvlees” is meestal het hoofdbestanddeel, maar de “ribben” worden gebruikt om meer smaak toe te voegen.
De vierde vorm van gepekeld vlees is de pata negra. Het is een gekruid vleesgerecht dat traditioneel wordt bereid met kip. Het is matig gekookt, en de smaak is het resultaat van een mengsel van specerijen en zout.Bijgeloof maakt deel uit van de traditie.
Met zoveel keuze, kan het moeilijk zijn om je favoriet te kiezen. Maar één regel blijft. Elk vlees- of visgerecht moet zijn eigen authenticiteit hebben. Als u Mexico-Stad wilt bezoeken en er woont, kijk dan of u een winkel of verkoper kunt vinden die gespecialiseerd is in traditionele koopwaar. En wie weet? Misschien bent u zo onder de indruk dat u nog eens langskomt!